شناسایی و تعیین ویژگی‎های ژنومی آلل‎های خودناسازگاری در گونه‎های وحشی گلابی

گونه‎های گلابی، سیستم خودناسازگاری گامتوفیتی نشان می‎دهند که به‎طور گسترده‎ در میان گیاهان گل دار وجود دارد. این سیستم، از طریق مکانیزم شناسایی دانه‎ گرده - مادگی از خودباروری جلوگیری می‎کند. تنوع آلل‎های خودناسازگاری یافت شده در ژنوتیپ‎های ایرانی نشان دهندۀ ردپای ترکیب ژنتیکی معنی‎دار گونه‎های دیگر است؛ بنابراین، ژرم‎پلاسم ایران به‎عنوان بهترین منبع تنوع برنامه‎های به‎نژادی است. بدین منظور، در این مطالعه، آلل‎های خودناسازگاری 64 ژنوتیپ از چهار گونه گلابی؛ pyrus communis، pyrus salicifolia، pyrus syriaca و pyrus ussuriensis، از ایران و اروپا با استفاده از آغازگرهای عمومی و اختصاصی به روش مبتنی بر واکنش زنجیره‎ای پلی‎مراز شناسایی شد. نتایج، 23 آلل خودناسازگاری شامل pcs125-pcs101 را مشخص کرد و وجود آلل جدید pcs127 در تعدادی از ژنوتیپ‎های وحشی گونه p. communis از ایران و هم چنین حضور آلل s8 را در گونه p. pyrifolia syn. p. serotina آشکار نمود. در اکثر ژنوتیپ‎ها آلل جدید pcs127 با آلل دوم pps8 همراه بود که نشان می‎دهد این گیاهان از زیر گروه یا جمعیتی حاصل شده‎اند که سهم p. pyrifolia syn. p. serotina در دورَگ‎گیری بسیار برجسته بوده است. براساس نتایج آلل‎های خودناسازگاری یافت شده، ژنوتیپ‎های ایرانی دارای ترکیب آللی متفاوتی از ارقام و ژنوتیپ‎های اروپایی است چرا که در ژنوتیپ‎های ایرانی ردپای آلل‎های خودناسازگاری گونه‎های مختلف جنس گلابی، یافت شده است. هم چنین، کاربرد این روش در 21 رقم با s - آلل‎های شناسایی شده، امکان شناسایی مجدد ترکیب آللی - s و ژنوتیپ‎های خودناسازگاری رقم وردی، با s - آلل‎های pcs104/pcs101 و رقم کونسیلر آلاکوئر با s - آلل‎های pcs105/pcs123/pcs103 را فراهم کرد.